Eind 2021, een paar dagen voor mijn rijexamen, kreeg ik een mail van kinderboekenuitgeverij Clavis. Ik had een paar maanden eerder mijn manuscript opgestuurd, dus mijn hart stond acuut stil. Tussen mijn oogharen door scande ik de email, zoekend naar woorden als ‘helaas’ of ‘afwijzing’ of ‘we wensen je veel succes bij het vinden van een uitgever’. Maar geen van die termen stonden erin, dus ik besloot de mail maar gewoon te lezen. Zoals een normaal mens zou doen.
Iets meer dan een jaar later maakte ik mijn auteursdebuut met Parel en Tij. Dat betekende dat 2023 voor mij in het teken zou komen te staan van een passie die eindelijk was ontplooid tot iets groters. Een Word-document zou veranderen in een tastbaar boek dat in de boekhandel zou liggen, dat je op Bol.com kon bestellen, waar je doorheen kon bladeren. Een bizar idee dat werkelijkheid zou worden, en het begin zou zijn van een nieuw avontuur in mijn leven. Mijn collega-auteur Laura Diane noemde het een achtbaan. Daardoor verwachtte ik hoge pieken, harde afdalingen, loopings en kurkentrekkers: ik zette me schrap.
Gelukkig ga ik graag in achtbanen.
In dit stuk vertel ik over hoe ik dit jaar heb ervaren: mijn boekpresentatie, de blogtour, evenementen, BookTok en nog veel meer. Dit doe ik aan de hand van vragen die me zijn gesteld, zowel via een oproep op Instagram als in het echte leven.
Boekpresentatie
De aftrap van mijn auteursavontuur vond plaats in dezelfde plaats waar het boek zich afspeelt: Rotterdam. Boekhandel Donner is een plek waar mijn vriendinnen en ik vaak over de vloer komen: het aanbod aan boeken is gigantisch en je gaat altijd met een lichtere portemonnee en een zwaardere totebag naar huis. In coronatijd hebben wij het lezen weer opnieuw ontdekt dankzij de eerste BookTok-golf, dus ik weet nog heel goed hoezeer wij uitkeken naar de dag waarop de deuren van Donner weer open zouden gaan. En aangezien Rotterdam het toneel vormt in Parel en Tij, was deze boekenwinkel dus mijn droomlocatie voor mijn eerste boekpresentatie.
Q: Hoe was het om een boekpresentatie te geven?
A: Heftig. Vooraf kwam er heel wat regelwerk en stress bij kijken. Zo was het een maand voor de grote dag even onzeker of de boeken er op tijd zouden zijn en maakte ik me zorgen of er wel genoeg mensen in het publiek zouden zitten. Toen had ik op de dag zelf nog stress om mijn outfit en kreeg ik het voor elkaar om cola over mezelf te morsen, maar toen de presentatie begon, heb ik alleen maar genoten. De zaal zat helemaal vol met allerlei verschillende mensen: mijn familie, mijn vrienden, docenten van mijn oude scholen, lezers die me al sinds het Wattpad-tijdperk volgen, en zelfs m’n hond. Laura, mijn collega-auteur bij Clavis, had aangeboden me te interviewen en heeft me daarbij erg op mijn gemak gesteld. En daarna mocht ik voor het eerst mijn eigen boek signeren, wat toch wel echt een droom is die uitkwam. Er waren cadeautjes, er waren heerlijke cakejes met tekeningen van mijn personages erop; eigenlijk voelde het een beetje als een bruiloft, maar dan met mijn hobby in het huwelijksbootje.
Blogtour:
Iets na de release van Parel en Tij begon de blogtour, waarbij een hoop Bookstagrammers en bloggers de wereld lieten weten wat ze van het boek vonden. In het begin was ik daar heel enthousiast over: op de releasedag werd ik om de minuut getagd in stories van mensen die mijn boek in hun handen hielden, wat toch wel het bewijs was dat mijn auteursdroom was uitgekomen. Maar daarna werd ik stiekem toch wel nerveus. Natuurlijk, het boek was al doorgenomen door proeflezers en de professionals van Clavis hadden het ook hun zegen gegeven, maar toch heb je geen idee wat je kunt verwachten. Uiteindelijk was het een heel groot plezier om alle reviews te lezen, want de meeste zijn met een hoop enthousiasme geschreven: de Bookstagram-community is een van de fijnste plekken op het internet. Toch is het lezen van reviews wel iets waar andere auteurs me vooraf erg voor hadden gewaarschuwd, en ik snap waarom. De bedrading in onze hoofden werkt nou eenmaal op zo’n manier dat één slechte review je langer bijblijft dan tien goede reviews: ‘De goede reviews zullen vast wel liegen of zeggen wat ik wil horen, die ene negatieve review is de waarheid.’
Q: Hoe verwerk je die negatieve reviews dan?
A: Ik mag dit natuurlijk niet zeggen over mijn kindje, maar ik was me van tevoren al sterk bewust van enkele issues die ingebakken zaten in de structuur. Begrijp me niet verkeerd, ik ben nog steeds heel trots op Parel en Tij, maar het is logisch dat je kritisch bent op je werk (zeker als je er dag in dag uit mee bezig bent geweest). Als ik het vergelijk met het vervolg, vind ik dat ik het bij Parel en Tij soms wel safe heb gespeeld. Ook was ik me er bewust van dat mensen allemaal andere smaken hebben en dus andere dingen van een boek verwachten. Zo heeft Parel en Tij bijvoorbeeld geen romantisch subplot; daar kunnen lezers wellicht op afknappen. Het klinkt stom, maar voor de uitgave had ik al zó ontzettend veel gespeculeerd over mogelijke minpunten dat ik niet verwachtte dat ik nog een grote nieuwe zwakke plek zou ontdekken in negatieve reviews.
Q: En was dat ook zo?
A: Sommige minpunten had ik dus al ingedekt, maar andere waren nieuw. Om een voorbeeldje te geven: sommige lezers vonden dat de bijpersonages niet realistisch waren, maar dat was deels een bewuste keuze geweest. Ik vind het zelf leuk om personages met minder ‘screen time’ dan de hoofdpersonen soms een beetje over de top te maken of memorabele trekjes te geven, zodat ze beter blijven hangen bij de lezer. Maar ik kan me ook voorstellen dat niet iedereen daar zo over denkt en dat het in hun optiek misschien afbreuk doet aan het realistische gehalte. Over zulke dingen bestaan gewoon verschillende opvattingen en geen daarvan is fout. Uiteindelijk is het de truc om zelf heel goed te weten wat je van je boek vindt en wat je ermee wilde bereiken. Dan lig je niet wakker van de incidentele twee sterren-review.
#BookClub
Het grootste deel van de marketing voor Parel en Tij heb ik gedaan op Instagram, maar ik probeerde ondertussen ook mijn tenen te dippen in de wereld van BookTok. Ik had daar tijdens het schrijven, ergens in 2021, ooit een kleine viral te pakken, maar van dat korte succes was weinig overgebleven. Volgens mij heeft TikTok een algoritme dat veel en vaak uploaden beloont, maar ik had geen idee waar ik filmpjes over moest maken. Toch had ik een paar ideetjes die ik heel leuk vond om uit te werken, zoals de outfits van de personages, locaties uit het boek in Rotterdam en het maken van een recept uit Parel en Tij (zalmyoghurt) (niet m’n meest trotse moment). Tot mijn verrassing werd ik deze zomer uitgenodigd voor een persevenement van TikTok zelf, gehouden bij Scheltema in Amsterdam. Wederom best spannend om daar als rookie author tussen BookTokkers met duizenden volgers te staan, maar wel een hele vette ervaring (en de beste catering die ik in tijden heb geproefd). En Laura en Chinouk waren er ook, dus dan is het automatisch gezellig.
Q: Waar was dat persevenement voor?
A: Voor de aftrap van de officiële leescampagne van TikTok zelf: #BookClub. In samenwerking met een paar bekende BookTokkers werden daarbij boeken van Nederlandse auteurs in het zonnetje gezet. Ik vond het een gigantische eer om daarvoor geselecteerd te zijn en al helemaal om uiteindelijk ‘boek van de maand’ te worden. Ter afsluiting van die maand werd ik geïnterviewd door Paula Heeger (@paulaleest) in een livestream op TikTok. Ondanks dat mijn beeld het om een of andere reden niet deed, vond ik dat heel gaaf om te doen. Ik vind het altijd leuk om over mijn boek te vertellen, zeker als de vragen iets dieper gaan dan waar het boek over gaat en waar het idee vandaan kwam. En Paula was daar heel goed in!
Schrijven, schrijven en nog meer schrijven
De rest van het jaar stond in het teken van schrijven. Nu het eerste deel is verschenen, kunnen de vervolgen niet te lang op zich laten wachten. Daarom heb ik mijn afstuderen een semester uitgesteld, zodat ik genoeg tijd had om de Riv-serie op tijd af te ronden. Dat was geen makkelijke keuze: het liefst studeer je gewoon nominaal af, samen met je studiegenoten. Toch ben ik heel blij dat ik de extra tijd heb genomen om mijn studie en mijn passie de aandacht te geven die ze allebei verdienen. Deze zomer heb ik erg gestoeid met de verhaallijn van Riv 3 en in augustus heb ik daar het grootste deel van de eerste draft van geschreven, aan de hand van een 50K-woorden challenge. Dat dwong me om elke dag 1667 woorden op papier te zetten, zonder pauzes of onderbrekingen. Best intens, maar het stimuleert je wel om niet te blijven hangen in je ‘inner editor’ en gewoon door te akkeren. Ik heb me een ongeluk geschreven en genoeg matcha lattes en ijskoffies gedronken om een volwassen olifant te drogeren, maar ik heb het gehaald. Dit gaf me voldoende buffer om tussen september en oktober mijn afstudeeronderzoek uit te voeren en sinds november ben ik weer vol aan de bak gegaan met het redigeren van Riv 2 te redigeren en (her-)schrijven van Riv 3.
Q: En lukt dat? Is het moeilijk om een serie af te ronden?
A: Het is heel moeilijk, want ik zie Riv 2 namelijk echt als mijn magnum opus en ik hoop dat boek te overtreffen met dit derde deel. Ook gebeuren er heel veel dingen in het laatste deel, maar ik wil het niet te lang en ingewikkeld maken, want je moet uiteindelijk alle plotlijntjes aan elkaar te zien knopen tot één mooie strik. Ik heb nog heel wat herschrijfwerk voor de boeg voordat ik het opstuur.
Bezoek aan Clavis
Ook ben ik dit jaar voor het eerst naar de Herkenrodeabdij geweest, het thuishonk van Clavis. Dit was in het kader van het dubbelinterview dat ik samen met Miriam Borgermans mocht doen voor het Clavis magazine. Dat gesprek was trouwens ook heel leuk: Miriam is echt een veteraan met meerdere boeken op haar naam, dus het was voor mij heel leerzaam om te horen hoe zij dingen aanpakt, hoe ze over haar genres denkt en wat ze van Parel en Tij vond. In september ben ik daarom afgereisd naar België, zodat we samen op de foto konden voor het interview. Die tocht met het openbaar vervoer was werkelijk een hele odyssee: metro naar Schiedam, sprinter naar Rotterdam, intercity naar Eindhoven, intercity naar Maastricht, flixbus naar Hasselt (die veel en veel te laat was) en een taxi naar de abdij. Gelukkig kan je dat niet aan me zien op de foto’s, maar ik voelde me zeer verwilderd. De lange reis was het meer dan waard, want sinds het tekenen van mijn contract in 2021 was ik altijd al heel benieuwd naar de uitgeverij. Het was heel leuk om de mensen die ik tot dat moment alleen kende van hun e-mails even in het echt te zien, zoals mijn redacteur. Rondgeleid worden door de uitgebreide conceptwinkel en de verschillende afdelingen voelde een beetje als een bezoek aan Wonka’s chocoladefabriek.
MAD BookTok Evenement
Een ander hoogtepunt was MAD BookTok 4.0, een van de grootste BookTok-evenementen van het land. Ik had Daniëlle, een van de organisatoren, eerder dat jaar ontmoet en was daarom heel enthousiast toen ze me vroeg om een van de aanwezige auteurs te zijn. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, want er is niets leukers dan je lezers in het echt spreken. Ik heb daarom ook erg genoten van die avond, ook al was het heel spannend om daar als kersvers debuut tussen doorgewinterde auteurs te staan, die geregeld beurzen en evenementen bezoeken. Daar moest ik dus wel even mijn draai in vinden (en ik was stiekem best bang dat er niemand naar mijn tafeltje zou komen), maar uiteindelijk blik ik terug op een supergezellige avond. En zelf heb ik ook de gesigneerde boeken gescoord van Tamara Arts, Pamela Sharon en Dimitri Balcaen, dus ook voor mijn boekenkast was het een succes!
Schoolbezoek
Mijn laatste publieke ‘optreden’ van dit jaar was bij mijn oude middelbare school, het Reviuslyceum in Maassluis. Ik was gevraagd om tafelgast te zijn tijdens de ‘studiekeuzetalkshow’ in het kader van de studiekeuzeweek. Deze middag was erg leuk, al heb ik dus vooral gepraat over mijn studiekeuzeproces en niet zozeer over mijn schrijversactiviteiten. Dat is iets wat ik volgend jaar meer hoop te gaan doen, zeker nu ik nieuwskoppen voorbij zie komen over de ontlezing van de jeugd en over hoe Engelstalige boeken meer profiteren van de BookTok-rage dan de Nederlandse auteurs.
Q: Maak je je daar zorgen om?
A: Best wel, en ik ben niet de enige. Nederlandse uitgeverijen hebben nou eenmaal niet de schaalvoordelen die het Engelse marktsegment heeft en er bestaat volgens mij een zekere ‘bias’ tegen Nederlandse boeken bij de jeugd, mede dankzij de literatuur op de leeslijst (waar zeker goede boeken op staan, begrijp me niet verkeerd, maar toch heeft het bij veel jongeren een averechts effect). Het is begrijpelijk dat Engels zo’n aantrekkingskracht heeft, want bijna alle films en series die ik kijk en boeken die ik lees zijn Engelstalig. Toch vind ik het wel heel belangrijk dat we onze cultuur blijven promoten, want cultuur is de lijm die ons allemaal verbindt. Dat was trouwens ook een van de redenen waarom ik mijn fantasyverhaal liet afspelen op Nederlandse bodem en waarom ik er dingen zoals een gedicht van Toon Hermans en een Zeeuwse volkslegende in heb verwerkt. Nederlandse boeken hebben heel veel moois te bieden en er zitten echt verborgen juwelen tussen, maar ze blijven vrij onderbelicht. Naar mijn idee liften Nederlandse auteurs minder mee op populaire trends en hype-vriendelijke tropes en richten zich echt op het vertellen van hele unieke en persoonlijke verhalen. Daar mag echt wat meer aandacht voor komen.
Aftellen naar het vervolg
Veel mensen tellen af naar de kerstvakantie, maar ik tel af naar 31 januari: de releasedatum van Sterren en sirenen. Zoals ik al zei, beschouw ik dit boek als mijn beste werk tot nu toe. Deel 1 was een opstapje, het echte verhaal begint hier. Het is nog steeds het verhaal van een zeemeermin op het droge, de slice of life fantasy met een laag mysterie, maar er gebeurt veel meer. Het boek heeft twee perspectieven die elkaar steeds te slim af proberen te zijn, een kat en muis-dynamiek die ik heb bestudeerd bij klassiekers zoals Breaking Bad en Death Note. Bovendien heeft mijn schrijfstijl zich echt verder ontwikkeld in dit deel naar mijn idee: het tempo is beter in balans, de worldbuilding is verder uitgediept en het personagewerk is interessanter. Ik ben heel benieuwd of lezers dat met me eens zullen zijn, dus ik kan niet wachten tot de release.
Q: Wat zijn je plannen voor de toekomst qua schrijven?
A: In de nabije toekomst wil ik Sterren en sirenen keihard gaan promoten, want ik hoop echt dat het wordt gelezen. En het afronden van Riv 3 is belangrijk, zodat ik deze serie, die ik al tien jaar in me draag, met een tevreden gevoel kan afsluiten. Dan volgt er in alle waarschijnlijkheid een schrijfpauze, want na mijn afstuderen wil ik prioriteit geven aan het vinden van een baan; ik verwacht dat dat best een omslag zal zijn ten opzichte van studeren. Ik weet nu wel dat schrijven echt iets is dat ik wil blijven doen en ik heb daar voldoende ideeën voor. Ik haal er heel veel voldoening uit om mijn bizarre hersenspinsels die ik onder de douche heb bedacht tot leven te zien komen in geschreven woorden. Woorden die steeds verder groeien: tot scènes, tot een steeds langer Word-document, tot een boek waar ik doorheen kan bladeren. Dat is gewoon magisch.
Reactie plaatsen
Reacties
Leuk ook dit te lezen Anniek!
Ik kijk nu uit naar beide delen, 2 en 3. Voorlopig eerst maar es 2.
Heel leuke tijd gewenst en alvast succes met het afstuderen 😉
Mooi om te lezen hoe je je debuutjaar hebt ervaren. Ik ben nu wel razend benieuwd geworden naar deel 2!